༄༄༅། །ཆག་ལོ་ཙཱ་བས་མཛད་པའི་སྔགས་ལོག་སུན་འབྱིན་དང་འགོས་ཁུག་པ་ལྷས་བཙས་ ཀྱི་སྔགས་ལོག་སུན་འབྱིན་བཞུགས་སོ། ། The Refutation of False Mantra Practices by Chak Lotsawa and the Refutation of False Mantra Practices by 'Gos Khug pa Lhas btsas are hereby presented.

 ༄༄༅། །ཆག་ལོ་ཙཱ་བས་མཛད་པའི་སྔགས་ལོག་སུན་འབྱིན་དང་འགོས་ཁུག་པ་ལྷས་བཙས་ ཀྱི་སྔགས་ལོག་སུན་འབྱིན་བཞུགས་སོ། །

The Refutation of False Mantra Practices by Chak Lotsawa and the Refutation of False Mantra Practices by 'Gos Khug pa Lhas btsas are hereby presented.

༄༄༅། ཨོཾ་སྭསྟི། བླ་མ་དང་འཇམ་དཔལ་དབྱངས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །གངས་རིའི་ཁྲོད་དུ་ཐུབ་བསྟན་སྤེལ་བའི་ཕྱིར། སྔགས་ལོག་སུན་འབྱིན་ཤེས་རབ་རལ་གྲི་འདི། བླ་མཆེན་པོ་ཆག་ལོ་ཆོས་རྗེ། ཚད་ལུང་རིགས་སྡེ བསྟན་བཅོས་གྲུབ་མཐའ་དག་ལ་མཁས་པ། ཁྱད་པར་དུ་སྔགས་རྒྱུད་སྡེ་དྲུག་ལ་མཁས་ཤིང་། ཡི་དམ་གྱི་ལྷ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ཞལ་གཟིགས་པ། རྗེ་བཙུན་མ་སྒྲོལ་མའི་ལུང་བསྟན་དངོས་སུ་ཐོབ་པ།

Om svasti. I prostrate to the Lama and Manjushri. In order to spread the teachings of Buddha in the snowy mountain range, this sword of wisdom refutes the perversion of Mantra. This was composed by the great Lama Chak Lo Choje, who was learned in the scriptures, logic, philosophical treatises, and tenets. In particular, he was skilled in the six classes of Mantra and beheld countless yidam deities. He definitely received prophecies from the Venerable Tara.

༄༅། །ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་བ་སར་པ་ནི་རྨི་ལམ་དུ་ཞལ་གཟིགས་པ་དེས། བོད་ཁ་བ་ཅན་གྱི་རྒྱལ་ཁམས་འདིར། སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་མ་ཡིན་པ་ལ་ཡིན་པར་བསྟན་པ། ཡིན་པ་ལམ་ཡིན་པར་བཏགས་ཏེ བསྟན་པ།. ཆོས་ལོག་དྲི་མ་ཅན་དཔག་ཏུ་མེད་པ་དར་བར་གཟིགས་ནས་དེ་ལ་དགོངས་ཏེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པའི་ཁུར་ཆེ་བ་དང་། ལོག་པའི་ལམ་དུ་ཞུགས་པ་རྣམས་སྙིང་རྗེ་བ་དང་།

The great compassionate Kasarpani, who appeared in a dream, saw that in this snow-covered kingdom of Tibet, what is not the Buddha's teaching is being presented as the teaching, and what is the teaching is being labeled as non-teaching, causing countless impure and erroneous teachings to proliferate. With this in mind, he took on the great responsibility of preserving the Buddha's teachings, and felt compassion for those who had entered wrong paths.

མཁས་པ་ངོ་མཚར་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་དུ། བོད་དུ་ཇི་ལྟར་ཡོད་པའི་ཆོས་གསར་རྙིང་གཉིས། བཀའ་གཏེར་གཉིས་ལ་སོགས་པ་རྣམས་དཀར་ཆག་ལ་བཏབ་ནས་རྒྱ་གར་དུ་གཤེགས་ མག་དྷ་རྡོ་རྗེ་གདན་ན་དུས་གསུམ་གྱི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་གནས་གང་དང་གང་དུ། ཆོས་གང་དང་གང་འཁོར་གར་དང་གང་ལ་གསུངས་ དཀར་ཆག་གང་དང་བསྟུན་པ་དང་། སྟུན་པ་དང་། པ་ཎྚི་ཏ་ལུང་རིགས་སྒྲ་ཚད་གྲུབ་མཐའ་ལ་མཁས་པ་བརྒྱད་ཅུལ། བོད་དུ་དར་བའི་ཆོས་འདི རྣམས་ཡང་དག་པ་ཡིན་ནམ་མ་ཡིན་རྩ་ར་གཅོད་པ།ྋ རྒྱ་གར་ཤར་ནུབ་ཆུ་བཞེང་གྲགས་པའི་སྡེ་དང་གཙུག་ལག་ཁང་རྣམས་ན། ལྷ་ད གསང་སྔགས་གང་དང་གང་འདུག་བལྟས་ཤིང་། དུར་ཁྲོད་དང་གནས་གཉན་པོ་རྣམས་སུ་དཔའ་བེམ་ཁའ་འགྲེ་རྣམས་ལ་དམོད་བོར་ནས༔ ལམ་བརྟགས་པས། ཆོས་དང་ཆོས་མ་ཡིན་པ་དྲི་བ་དང་ཁྱད་པར་དུ་མཁས་ཤིང་གྲུབ་པ་བརྙེས་པའི་པཎྚི་ཏ་རཀྵི་ཏ་དང་། ཉི་མ་དང་པོའི་འོད་ཟེར་དང།

In order to generate wonder in the wise ones, the new and old calendars of Tibet, as well as the Kama and Terma traditions and others, were recorded in a catalog. Then they went to India. At Bodhgaya, the Vajra Seat, they examined which places, teachings, and assemblies the Buddhas of the three times taught, and which catalogs they used. To determine whether the Dharma that spread in Tibet was authentic or not, they consulted eighty panditas who were experts in scriptures, logic, grammar, and philosophical systems. They also looked at which deities and secret mantra practices were present in the monasteries and communities renowned in both eastern and western India. They cast spells on the dakinis and powerful beings in the charnel grounds and sacred places, and examined the signs that appeared. They investigated which practices were authentic Dharma and which were not. In particular, they consulted the learned and accomplished panditas Rakshita, Nyima, and Boeyi.

 

༄༅། ། སྒྲ་གཅན་འཛིན་བཟང་པོ་དང་། གནས་བརྟན་ཆེན་པོ་ལེགས་སྐྱོང་ཞབས་བཞི་ལ་འདི་ལྟར་བོད་དུ་དར་པའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱང་བསྟན་ནས་དོན་དང་བཅས་པའི་དབྱེ་བ་ཞུས་པས། སྟན་ནས་དོན་དང་བཅས་པའི་དབྱེ་བ་ཞུས་པས། ཁྱོད་བོད་མཐའ་འཁོབ་ཡིན་པས་ཆོས་ཁྲིམས་དང་རྒྱལ་ཁྲིམས་གཉིས་ཀ་མེད་པར་འདུག །ངེད་རྒྱ་གར་དུ་འདི་དྲའི་རང་བཟོའི་ཆོས་ལོག་དད་གཞུང་ལུགས་བྱས་ན། ཆོས་ཁྲིམས་དང་རྒྱལ་ཁྲིམས་གཉིས་ཀ་ཕོག ནས། དེ་བྱེད་མཁན་གྱི་རིགས་རྒྱད་བཅས་བརླག་འགྲོའོ། །ད་ཁྱེད་ཀྱིས་ཆོས་དང་ཆོས་མིན་གྱི་ཡིན་ལུགས་འདི་ལྟར་ཡིན་པའི་བཀའ་ཤོག་ གྱིས་ལ། ཆོས་རྒྱལ་དང་སྡེ་བའི་རྒྱལ་པོ་དང་། གསང་སྔགས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་དང་གནས་བརྟན་དང་། མཁན་པོ་དང་། སློབ་དཔོན་གྲེ རྒྱུ་བ་རྣམས་ལ་བསྐུར་ཅིག །ཅེས་ལུང་བསྟན་ཏེ། དེ་ལྟར་ལྷ་བླ་མའི་ལུང་བསྟན་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་དང་གྲུབ་མཐའི་དོན་ཁེང་དུ་ཆུད་པས།

To Drachen Dzin Zangpo and the great elder Legskyong Shabzhi, the following was taught: Even the Dharma that spread in Tibet should be understood with both meaning and distinction. When inquired about the distinction with both meaning and teaching, it was said: "You are in the borderland of Tibet, so neither the Dharma law nor the royal law exist there. In our India, if anyone creates Dharma perversions or religious systems like this, they will be punished with both Dharma and royal laws. The lineage of those who do such things will be destroyed. Now, you should issue an edict explaining how this is the proper way of Dharma and non-Dharma. Send this to the Dharma king, the tribal kings, the Secret Mantra king, the elders, the abbots, and the wandering teachers." Thus, it was prophesied. Because Lha Lama received this prophecy and fully comprehended the meaning of the philosophical views,

བོད་ཀྱི་རང་བཟོས་བྱས་པའི་སྔགས་ལོག་སུན་འབྱིན་པའི་ཤེས་རབ་རལ་གྲི་འདིས་ལོག་རྟོག་གི་དྲི་མ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ལོ་ཙཱ་བ་དང་པཎ་ཆེན་གདན་འཛོམ་པ་རྣམས་ཀྱི་ངག་འདོན་ཡི་གེར་བྲིས་པ་འདི། རྒྱ་གར་རྡོ་རྗེ་གདན་ནས་བལ་ཡུལ། བུ་རངས། བོད་ཡུལ་གྱི་ལྷ་ས། བསམ་ཡས། ཐང་པོ་ཆེ་སོགས་སུ་བྲིས་ནས་བསྒྲགས་སེ་སྤྱིར་བོད་ཀྱིས་བྱས་ཤིང་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་མ་གསུངས་ལ། རྒྱ་གར་ན་མེད་པར་གསང་སྔགས་ ཪྙིང་མར་མིང་བཏགས་པ་རྣམས་སོ། །དེའི་ནང་ནས་ལྷ་རྡོ་རྗེ་གཞོན་ནུས་གསང་སྔགས་ཀི་ལ་ཡའི་ཆོས་བརྩམས་འདུག་པ་ཡང་དག་པ་ཡིན། ཡང་སྒྲུབ་པ་ཆེ་བརྒྱད་འདུས་པ་གསུམ་ནི་རྡེ་རྗེ་འཆང་གི་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་ལ་བསྟན་ཏེ། ལི་བྱི་ནས་བརྒྱུད་དོ། །གུ་རུ་པདྨའི་ཐུགས་དམ་ཡིན་ཏེ། ད་ཕྱིར་སྟོན་བྱ་བས་རྒྱུད་ནས་ཡོད་པ་ནི་ཆོས་མ་ནོར་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་རྣམས་དང་མི་མཐུན་པའི་བྱས་ནས་བོད་རྒན་རྣམས་ཀྱིས་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ཅིག་བརྩམས་སྟེ།

This self-created Tibetan mantra-refuting wisdom sword is free from the stains of wrong understanding. Therefore, it was written down as a recitation text by translators and great pandits gathered together. It was written and proclaimed in places such as Bodhgaya in India, Nepal, Bungard, Lhasa, Samye, and Thangpoche in Tibet. In general, this was composed by Tibetans and not taught by the Buddha. It is called "Old Tantra" because it does not exist in India. Among these, the deity Vajrakumara's composition of the Kilaya Tantra is authentic. Furthermore, the Three Compilations of the Eight Great Practices were taught by Vajradhara to Vajrapani and transmitted from him. These are the unmistaken teachings found in the tantras, which were the personal practice of Guru Padma. Contrary to these, many immeasurable texts were composed by old Tibetans that do not accord with them.

༄༅། ། སོ་ཟུར་སྣུབས་གསུམ་གྱི་ཁོངས་སུ་རྒྱལ་པོ་ཞུགས་ཏེ། ཕྱི་རོལ་པའི་གཞུང་ལུགས་དང་། ནང་པའི་སྐྱབས་ཐབས་གོང་འོག་དང་། འཇིག་རྟེན་པའི་དྲིགས་བྱེད་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུད་བོན་པའི་གཞུང་ལུགས་རྣམས་བསྲེས་ནས་མིང་ཆོས་དང་མཐུན་ པར་བཏགས་ནས། ཀི་ལ་ཡ་བཅུ་གཉིས་བྱ་བལ་སེགས་པ་ཕུར་རྒྱུད་དཔག་ཏུ་མེད་པ་བརྩམས། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་དཔག་ཏུ་མེད་པ་བྱུང་སྟེ། པདྨ་འབྱུང་གནས་ཡང་ལེ་ཤོད་དུ་བསྡད་པ་ལ་རྒྱ་གར་ནས་མི་བདུན་གྱིས་ཐིག་ཚད་བསྐུར་བྱུང་བ་དེ་ཡིན་ཟེར་ནས་རྫུན་བྱས་ཏེ་འདི་རྣམས་ལ་ཡོང་དག་ཅིག་ ཀྱང་མེད་དོ། །ཡང་བདེ་མཆོག་འདུས་པའི་རྒྱད་ཅེས་བྱ་བ་གཅིག་བརྩམས། དེ་ལ་བརྟན་ནས་སྒྲུབས་པ་བཀའ་བརྒྱད་བྱ་བ་གཅིག་བརྩམས་ཏེ། འདི་རྣམས་ལ་མུ་སྟེགས་བྱེད་ཀྱི་ས་བོན་བྲན་པའི་སྔགས་འགྲེས་དང་བྲམ་ཟེ་ལས་སྒྲུབ་པའི་ལྷ་རྣམས་བསྲེས་པར་འདུག་པས།

The king entered into the ranks of the So, Zur, and Nub, mixing together the non-Buddhist philosophical systems with the upper and lower levels of Buddhist refuge practices and worldly magical techniques. He combined these with Bonpo texts, giving them names in harmony with Buddhism. He composed countless tantras on the kila (ritual daggers), including the Twelve Kila and others, which are similar to the Vajrakīla tradition. Based on these, countless [practices] emerged. It is said that when Padmasambhava was residing in Yangleshö, seven people from India sent him measurements for drawing mandalas, which he used to create these [texts]. However, these are all fabrications without any genuine origin. Additionally, he composed a text called the Samvara Tantra. Based on this, he wrote a work called the Eight Commands of Practice. In these [texts], there are traces of Brahmanical mantras interspersed with seeds of non-Buddhist practices, mixing together deities for propitiation from Brahmanical traditions.

འདི་རྣམས་ལ་ཡང་དག་གཅིག་ཀྱང་མེད་དོ། །ཡང་པདྨ་དབང་ཆེན་བྱ་བ་དང་། རྟ་མཆོག་རོལ་པ་བྱ་བ་གཉིས་བརྩམས། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་དབང་ཆེན་སྐོར་དཔག་ཏུ་མེད་པ་བརྩམས། འདི་རྣམས་ལ་མུ་སྟེགས་ཀྱི་ལྷ་དང་གསང་སྔགས་རང་ཆོས་མང་བར་འདུག །འདིའི་ལྷ་ཚོགས་དང་བལ་པོ་ན་མུ་སྟེགས་ལྷ་ཁང་རྣམས་ན་བྲིས་འདུག །ཡང་ཀརྨམ་ལེ་བྱ་བ་གཅིག་བརྩམས་ནས། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ཁྲག་འཐུང་དམ་པ་རིགསས་་ དེའི་ལྷ་ཚོགས་རྣམས་ཀྱང་རྒྱ་གར་བརྒྱ་བྱ་བ་ལ་སོགས་དཔག་མེད་གཅིག་བརྩམས་འདི་རྣམས་མུ་སྟེགས་རེ་ཧོ་མའི་སྒྲུབ་ཐབས་ལ་ནང་པའི་དགྱེས་པ་རྡོ་རྗེ་བསྲེས་པ་དང༌། བྲམ་ཟེ་བལ་ནག་བསྲེས་པར་འདུག་གོ། །ཡང་ཞི་ཁྲོ་འདུས་པའི་རྒྱུད་བྱ་བ་གཅིག་བརྩམས། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ཞི་ཁྲོ་དཔག་མེད་བྱུང་། འདི་བོན་པོའི་གཞུང་དང་། ནང་པའི་རྒྱུད་དང་བྲམ་ཟེའི་རྒྱུད་ སྲེས་པར་འདུག་པས། ཡང་དག་པ་གཅིག་ཀྱང་མེད་དོ།

Among these, not even one is entirely authentic. Furthermore, two texts were composed: "Mighty Lotus" and "Play of the Supreme Horse." Based on these, countless cycles of Mighty One (Vajrapani) were created. In these, there are many elements of non-Buddhist deities and secret mantras. The deity assemblies of these are depicted in non-Buddhist temples in Nepal. Another text called "Karmamala" was composed, and based on that, countless peaceful and wrathful deities of the Noble Family (Vajraheruka) were created, such as the Indian Shavari and others. These mix non-Buddhist sadhanas with Buddhist Hevajra, and Brahmin and Bon practices. Another text called "Tantra of Unified Peace and Wrath" was composed, and based on that, countless peaceful and wrathful deities emerged. This mixes Bon texts, Buddhist tantras, and Brahmin texts, so it is not entirely authentic.

།ཡང་བྲ་ཁོག་སྣང་བྱ་བའི་གཤིན་རྗེའི་རྒྱུད་གཅིག་བརྩམས། དེའི་རྗེས་སུ་རྒྱུད་བཅོ་བརྒྱད་བརྩམས། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་གཤིན་རྗེའི་ སྐྱོར་ལ་ཁྲོ་བོ་ལུས་ཟིལ་གནོན། ཨུར་ཨེ་རྻ་བདག་ཁ་ཐུན་ཟླ་གསད་ལ་སོགས་པ་དཔག་མེད་བརྩམས་འདི་རྣམས་མུ་སྟེགས་ལྟ་བའི་གཞུང་ཆེན་པོ་ནས་བྱུང་བའི་ལྷ་སྔགས་དང་འཁྲུལ་འཁོར་དང་། དེ་ལས་བྱུང་བའི་ངན་སྔགས་ཤ་སྟག་ཡིན་པས་ཡང་དག་གཅིག་ཀྱང་མེད་དོ། །ཡང་མོ་མ་ སྲིད་པའིརྒྱུད་ལུང་བྱ་བ་གཅིག་བརྩ་མས། དེའི་རྗེས་སུ་མ་མོའི་རྒྱུད་ཉི་ཤུ་བརྩམས། འདི་རྣམས་མུ་སྟེགས་མན་ངག་བྲམ་ཟེ་མཆོག་སྦྱིན་པ་དང་འདྲེ་རྒྱུད་རྣམས་བསྲེས་པར་འདུག་པས་མི་བདེན་ནོ། །ཡང་སྒྱུ་འཕྲུལ་བརྒྱད་ཅུ་བྱ་བ་ བརྩམས། དེའི་རྗེས་སུ་སྒྱུ་འཕྲུལ་གྱི་རྒྱུད་ལྔ་བརྩ་མས། འདི་ལ་བརྟེན་ནས་དཔག་མེད་བྱུང་སྟེ། འདི་རྣམས་མུ་སྟེགས་འཇིག་ཚོགས་ཀྱི་ལྟ་བར་འདུག་པས་མི་བདེན་ནོ།

Then, Prakhogsnang composed a single Tantra of Yama. Following that, he wrote eighteen more Tantras. Based on these, countless wrathful deities such as Krobo Luzengnon, Ur-Erya Dakha Thun Zla-sad and others were created. These are all entirely false, as they are merely evil spells derived from the great philosophical texts of the non-Buddhists, along with their associated deity mantras and magical practices.

Furthermore, Momo Sidpai Gyülung composed a single scripture. After that, he wrote twenty Tantra of the Mothers. These are not true, as they mix non-Buddhist instructions with the Brahmin's supreme gift and demon lineages.

Then, the Eighty Magical Deceptions was composed. Following that, five Tantra of Magical Deceptions were written. Based on these, countless [works] emerged. These are all false, as they contain the non-Buddhist view of externalism.

ཡང་སྤ་གོར་བཱེ་རོ་ཙ་ན་བྱ་བ་ལ་ལྷའི་བུའི་བདུད་ཞུགས་ནས་རྫོགས་ཆེན་ལྟ་བའི་མདོ་ལྔ་བྱ་བ་བརྩམས་དེ་དང་ ཆ་མཐུན་པར་སྙམ་སྦྱོར་བྱ་བ་སོགས་ཏེ་རྒྱུད་གལ་སྔ་རྟོག་པའི་དུམ་བུ་སོགས་ཉི་ཤུ་རྩ་གཅིག་བརྩམས། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་རྫོགས་ཆེན་སྐོར་གསེར་ལ་སོགས་པ་རིན་པོ་ཆེའི་མིང་ཅན་བསྟན་པ་དང་།    བཏགས་གྲོལ་བྱ་བ་སོགས་དཔག་མེད་བརྩམས།     འདི་རྣམས་མུ་སྟེགས་ཆད་ལྟ་བ་དང་། ཆོས་འོས་དང་ནང་པའི་དུས་འཁོར་གྱི་སྦྱོར་དྲུག་བསྲེས། བོན་པོའི་ལྟ་བ་བལ་ནག་བསྲེས་པར་འདུག་འདིས་ལམ་ལོག་པར་འགྲོ་ངོས་ཏེ། དམ་པ་དང་པོའི་རྒྱུད་དཔང་པོ་ཡོད། ཡང་གྲུ་གུ་དབང་ཕྱུག་བྱ་བས་རྟ་མགྲིན་དྲེགས་པ་ཀུན་འདུལ་བྱ་བའི་རྒྱུད་དང་། དེའི་རྗེས་སུ་དྲེགས་པ་ཟིལ་གནོན་ཡིད་བཞིན་ནོར་བུ་བྱ་བ་བདུན་བཙམས།     དེ་ལ་བརྟེན་ནས་རྟ་མགྲིན་སྐོར་དཔག་མེད་བྱུང་འདི་རྣམས་མུ་སྟེགས་ལྷའི་བླ་མ་དང་།

Then, in Pagor Berotsana, the demon of the son of gods entered, composing the "Five Sutras of the Great Perfection View". In accordance with that, he composed the "Twenty-One Sections of the Tantra Garland", including the "Fragment of Early Contemplation". Based on this, the teachings with names like "Golden Circle of the Great Perfection" and others, as well as countless other works like "Liberation through Wearing" were composed. These mix non-Buddhist nihilistic views with Buddhist teachings, and blend the six yogas of Kalachakra with Bonpo beliefs. This leads to a deviation from the correct path. The first holy tantra serves as a witness. Again, Drugu Wangchuk composed the tantra called "Tamer of All Arrogant Ones of Hayagriva" and later the "Wish-Fulfilling Jewel that Overpowers Arrogance". Based on these, countless cycles of Hayagriva teachings emerged. These mix non-Buddhist views of divine teachers with Buddhist practices.

 

༅།     །ཚངས་པའི་ལྷའི་རྒྱུད་དང་། ཕྱི་རོལ་བའི་འདྲེ་རྒྱུད་རྣམས་བསྲེས་པར་འདུག་གོ། །དེ་ལ་སོགས་པའི་བཀའ་རྙིང་མར་བཏགས་པ་རྣམས། དད་པོར་སྟོན་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མ་གསུངས་ཏེ།   མདོ་རྒྱུད་སྒྲུབ་ཐབས་བསྟན་བཅོས་རྣམས་ཀྱིས་དཔང་པོར་བྱེད་པ་ཡིན།          བར་དུ་དགོངས་འགྲེལ་མཁན་རྣམས་ཀྱིས་མ་འགྲེལ་ཏེ། དོན་འགྲེལ་མན་དོག་སྡེབས་སྦྱོར་སྙན་ངག་ཚོགས་ཀྱང་རྣམས་ཀྱིས་ཤེས་པ་ཡིན།       བོད་དུ་ལོ་པཎ་རྣམས་ཀྱིས་མ་འགྱུར་ཏེ། སྒྲོ་འདོགས་ཚིག་རིང་ཐུང་ལྕི་ཡང་སྲབ་འཐུག་རྣམས་ཀྱིས་ཤེས་པ་ཡིན། བོད་རྒན་རྣམས་ཀྱི་སྙིང་དུ་འདྲེ་ཞུགས་ནས། འཇིག་རྟེན་འདིར་ཟས་སྐོམ་དང་། ཟང་ཟིང་འདོད་པ་དང་། བོད་རྣམས་བསོད་ནམས་ཆུང་བ་དང་ནག་ཕྱོགས་ལ་དགའ་བའི་བདུད་ཀྱི་མཐུ་ཡིན། ཕར་ཕྱིན་གྱི་བདུད་བརྟགས་པའི་ལེའུ་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། །

The lineage of Brahma's deity and the non-Buddhist demon lineages have become mixed. Such teachings labeled as "old translations" were not originally spoken by Buddha, the teacher. They are proven by the scriptures, tantras, and sadhanas. In the middle, they were not explained by the commentators, as can be understood from the concise meanings, combinations, and poetic compositions. In Tibet, they were not translated by the translators and panditas, as can be known from the long and short phrases, heavy and light words, and dense and thin texts. Demons have entered the hearts of the old Tibetans, causing them to desire food and drink, worldly possessions, and material things in this world. This is the power of the demon who likes negative things and makes Tibetans have little merit. It should be understood from the chapter on examining demons in the Prajnaparamita (Perfection of Wisdom).

 

 

 

དེ་ཡང་དུག་དངོས་སུ་བྱིན་ན་སུས་མི་བཟའ། ཁ་ཟས་བཟང་པོ་བསྲེས་ན་ཀུན་གྱི་བཟའ། དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་མིང་བཟང་པོར་བཏགས་པའི་ཚེས་ལོག་པར་བསྟན་ཏེ། མུ་སྟེགས་དངོས་ཡིན་ན་བོད་དུ་མི་ཚུགས་པ་ཡིན། དེ་ལས་གནོད་ཆེ་བ་མི་ཤེས་པ་ཁ་ཅིག་འདི་ལྟར་ཟེར། རྙིང་མ་རྣམས་ལ་གྲུབ་ཐོབ་དང་། དྲག་ནུས་དང་། གྲུབ་རྟགས་ཅན་དང་། མཐུ་ནུས་ཅན་མང་པོ་ཡོད་ཟེར་ལ། །དེ་ལྟར་ཡིན་ན་མུ་སྟེགས་དང་། གར་ལོག་དང་། བོན་ པོ་རྣམས་ལ་ཡང་མཐུ་དང་ཐུན་མོང་གི་རྟགས་ནམ་མཁའ་ལ་འགྲོ་བ་སོགས་དཔག་མེད་ཡོང་། འཇིག་རྟེན་འདིར་ཡང་སྟག་གཟིག །བྲ་སྤྱང་ སོགས་དང་། དུད་འགྲོ་རྣམས་གསོད་པ་ལ་ཚད་མེད་པ་ལྟར། ནུས་མཐུ་འཇིག་རྟེན་པ་ལ་འབྱུང་ན། ཡིན་མིན་གྲུབ་མཐའ་རྒྱ་མཚོ་ལྟ་བུ་ དང་། དུས་འཁོར་རྩ་འགྲེལ་རྣམས་དང་། གསང་འདུས་མཐའ་དྲུག་གི་དོན་དང་། མཚན་བརྗོད་སོགས་རྒྱུད་འགྲེལ་དང་།

If poison is actually given, who will eat it? If it is mixed with good food, everyone will eat it. Similarly, by giving it a good name, perverted teachings are shown. If they were actually heterodox, they would not be established in Tibet. Some who do not know this greater harm say things like: "There are many accomplished masters, powerful ones, and those with miraculous abilities in the Nyingma." If that were so, there would be countless signs of power and magical abilities among the non-Buddhists, Garlog, and Bönpos, such as the ability to fly in the sky. In this world, there are countless hunters of tigers, bears, leopards, and other animals. If magical powers arise among worldly people, there would be ocean-like philosophical systems to distinguish right from wrong, as well as the Kalachakra root text and commentary, the six-limit meaning of Guhyasamaja, and the Prajnaparamita-nama-samgiti and other tantra commentaries.

༄༅། །དགོངས་འགྲེལ་རྣམས་དགོངས་ཤིང་སྒྲ་རྟོགས་པ་ཅིག་གིས་ཤེས་ཀྱི། བོད་རྒན་སྔགས་པར་རློབས་པས་ཐེག་པ་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་མི་ཕྱེད་པར་སྣང་བས་ཆོས་ལོག་མ་ལོག་གང་ཡིན་མི་ཤེས། ཡང་བསམ་ཡས་བཞེངས་དུས་རྒྱགར་ནས་གུ་རུ་པདྨ་འབྱུང་གནས་བྱོན་ནས་ཆོས་ལོག་ཚར་བཅད། རྗེས་སུ་བཟུང་བའི་རྟེན་འབྲེལ་འགའ་བརྩམས་ནས་སླར་རྒྱ་གར་དུ་གཤེགས་སོ༑ །དེ་རྗེས་སུ་རྒྱལ་པོ་པི་ཀར་བལ་པོ་ཀ་ཀ་རུ་འཛིན་བྱ་བའི་སྤུངས་སུ་ཞུགས་ནས་མགོ་ལ་སྒོམ་ཞུ་བྱོན། །དེ་ལ་བྱ་སྤུ་བཙུགས་ལུས་ལ་ཟ་བེར་གྱོན་ནས། བསམ་ཡས་སུ་པདྨ་ཡིན་ཞེས་བསྒྲགས་ནས། ཆོས་ལོག་དཔག་མེད་བཤད། དེའི་རྗེས་སུ་ཆོས་ལོག་དཔག་མེད་དར་ཏེ་གཏེར་ཡིག་ཡིན་ཞེས་ཟེར་ནས་རཱ་ཇ་སྙིང་ལ་ཞུགས་ནས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་ གུ་རུ་ཆེས་དབང་བྱ་བ་ཅིག་གིས། ཆོས་ལོག་དཔག་མེད་བརླམས། དེས་བྱས་པའི་ཆོས་ལེག་ལ་ཀླུ་དང་བདུདདང་རྒྱལ་འགོང་འཁོར་ནས།

The commentaries on the intention are understood by those who comprehend the intention and language, but the old Tibetan magicians appear to be from the vehicles and samadhis, so it is not known whether they are practicing correct or incorrect Dharma. Again, when Samye Monastery was constructed, Guru Padmasambhava came from India. He eradicated the incorrect Dharma and established some connections for future guidance. Then he departed back to India. After that, King Tri Songdetsen entered into meditation on the head of a Nepalese named Kapilakaru. Planting bird feathers on his body and wearing a tattered robe, he proclaimed to be Padma at Samye. He explained countless incorrect Dharmas. After that, countless incorrect Dharmas spread. Claiming to be terma writings, Raja entered into the heart and blessed Guru Chewang, who composed countless incorrect Dharmas. The nagas, demons, and gyalpo spirits gathered around the incorrect Dharma created by him.

འཛེ་དང་སྨྱོ་འབེགས་ལ་སོགས་པ་འོད་པ་ཡིན་ཏེ་དེ་ལ་གྲུབ་རྟགས་སུ་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་སོགས་པའི་གཏེར་ནས་བྱུང་བ་རྣམས་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་ནོ༑ ༑ཡང་གསར་མ་ལ་ཆོས་ལོག་དར་བ་ནི་རྒྱ་གར་ན་དམ་པ་ནག་ཆུང་བྱ་བ་ཅིག་གིས་གཅིག་ཆར་རིག་པ་རྒྱང་འདོད་བྱ་བའི་ཆོས་ལོག་འགའ་དང་ རྫོགས་ཆེན་འགའ་བསྟུན་ཏེ། དེ་ལ་བསླད་ནས་དམར་པོ་སྐོར་གསུམ་གྱི་ཞི་བྱེད་བྱ་བའི་ཆོས་ལོག་དཔག་མེད་བརྩམས་ཏེ་མུ་སྟེགས་ཞི་བྱེད་དཀར་བྱ་བས་ནང་པ་དང་མི་མཐུན་པ་བྱས་པའི་གཞུང་ལུགས་སུ་འཇུག་གོ། །ཕར་ཕྱིན་གྱི་ལྟ་སྒོམ་ཨརྱ་དེ་བས། གཅོད་བྱ་བ་བཟུང་འཛིན་ཡུལ་ བདེན་པར་མ་གྲུབ་པར་སྟོན་པའི་གཞུང་ལུགས་གཅིག་མཛད། དེ་ལ་བསླད་ནས་བོད་རྒན་རྣམས་ཀྱིས་སྔགས་དང་བསྲེས་ནས་རང་བཟོ་བྱས་ཏེ༑ བཙན་ཐབས་ལྷ་ཀླུ་ལ་འགྲས་ཆོལ་བའི་གཅོད་ཡིན་ཟེར་བའི་ཆོས་ལོག་དཔག་མེད་བརྩམས། ཡང་ལ་སྟོད་དམར་པོ་བྱ་བ་གཅིག་གིས་་

Ze and insanity, and so forth, are considered to be demonic influences. This is regarded as a sign of accomplishment. Such things that come from treasure texts are not authentic.

Furthermore, regarding the spread of false teachings in the New Translation schools: In India, someone named Dampa Nagchung mixed together some heterodox teachings called "Simultaneous Awareness of Emptiness" with certain Dzogchen teachings. Based on this, he composed countless heterodox teachings called "The Three Red Cycles of Pacification" (dmar po skor gsum gyi zhi byed). This introduced a system of thought that did not accord with Buddhism, like the non-Buddhist system known as "White Pacification" (mu stegs zhi byed dkar ba).

Aryadeva wrote a text on the view and meditation of the Perfection of Wisdom that teaches how perceived objects and the perceiving mind are not truly established. Based on this, older Tibetans mixed it with tantra and created their own fabrications. They composed countless heterodox teachings called "Chöd" (cutting), claiming it was a Chöd practice that forcefully reconciles with gods and nagas.་Another example is someone named Lato Marpo from Latö.

། །གསེར་འདོད་པའི་ཕྱིར་དུ་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོའི་ཡི་གེ་དྲུག་པ་སྒྲ་ལོག་པར་བསྒྱུར་ནས། ཨོ་ལ་ཨམ་དུ་བྲོས་པས་དང་། བྱ་སྤྱོད་ཀྱི་ལྷ་ལ་བླུ་མེད་མ་རྒྱུད་ཀྱི་རྩ་འཁོར་བཞི་བཏགས་པ་ལ་ཞི་བྱེད་སྟོང་རམ་བསྲེས་ནས། མེ་བསྲེས་ནས། ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་ཨ་མ་ལུགས་ཡིན་ཟེར་བའི་ཆོས་ལོག་བརྩམས་ས། །ཡང་བླ་མར་ས་ཆུང་པས་གཞན་ཁྱད་གསོད་དང་འཁོར་འབངས་མང་བར་འདོད་ནས་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་གསང་བ་བསྟན་པ་བྱ་བའི་རྒྱུད་ ལེའུ་ཉི་ཤུ་རྩ་གཅིག་བརྩམས། དེའི་ལྷ་གསང་སྔགས་སྟོན་པའི་སྒྲུབས་ཐབས་ལ་རྒྱ་གར་ལས་ཀྱི་རྡོ་རྗེས་མཛད་པ་ཡོད་དོ། །དེ་ལ་བསླད་ནས་ མི་གཡོ་བའི་ཆོས་དང་རང་བཟོ་མར་པ་བསྟན་ནས། གཏུམ་མོའི་སྒྲུབ་སྐོར་འདྲ་མིན་ཉི་ཤུ་བྱའོ། །ཡང་བདེ་མཆོག་སྙན་རྒྱུད་ལ་བསླད་ནས་ ཏི་ཕུལ་ཁུངས་ཕྱུང་ནས་རྫོགས་རིམ་འདྲ་མིན་དཔག་མེད་བརྩམས།དེ་ལ་མུ་སྟེགས་པའི་སྒྲུབ་ཐབས་མང་པོ་བསྲེས་པའི་སྐྱོན་སྣང་ཡར་།

For the sake of gold, the six-syllable mantra of Great Compassion was distorted in sound and translated incorrectly. O was written as Am. In the four chakra practices of the Mother Tantra, which are offerings to the gods of Kriya and Carya, the Shije Tongram was mixed in. Fire was mixed in. A false Dharma was composed claiming to be the Great Compassionate One in the Am tradition.

Furthermore, Lama Sa Chungpa, out of jealousy towards others and desiring many disciples and followers, composed the Twenty-One Chapter Vajrapani Teaching of Secrets Tantra. For the deity practices and sadhana methods teaching secret mantra from this Tantra, there are works by Indian Karmavajra. Based on these, the Immovable Dharma and Self-Made Marpa were taught, along with twenty different practice cycles of Tummo.

Moreover, by distorting the Aural Transmission of Chakrasamvara, an infinite number of different completion stage practices were composed, drawing from Tipul Khungsjung. It appears that many of these contain faults mixed with non-Buddhist sadhana methods.

 

བིར་བ་པ་ལ་ཁ་འཕངས་ནས་བོད་རྒན་འགས་མུ་སྟེགས་ཀྱི་འགུགས་བྱེད་ཕག་མགོ་མའི་སྒྲུབ་ཐབས་བྱས་ནས་སྔོན་བྱུང་རྒྱུད་ཀྱི་མཁའ་འགྲོ་མ་བྱ་བ་ །ཡང་མུ་སྟེགས་ཁྲི་འབུམ་གྱི་དམར་པོ་སེང་མགོ་མ་བྱ་བའི་མོ་འགུགས་བསྒྲུབས་ནས།     མ་རྒྱུད་ཀྱི་རྫོགས་རིམ་བསྟན་ཏེ་དམ་པ་རྒྱ་གར་གྱིས་མཛད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མཁའ་འགྲོམ་སེངྒེའི་གདོང་པ་ཡིན་ཟེར་ལ། གཞན་ཡང་མཁའ་འགྲོམ་དང་མིང་ལེགས་པོ་བཏགས་ནས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་་ ལྷ་ཡིན་ཟེར་ལོ། །ཡང་མི་འཁྲུགས་པའི་བྱ་བའི་རྒྱད་ཀྱི་ཚེ་ག་ལ་རྣལ་འབྱོར་རྒྱད་ཀྱི་ལས་བྱེད་པ་དང་། རང་གི་རྡོ་རྗེ་སློབ་དཔོན་གྱི་དབང་མ་ཐོབ་ བར་ཕར་བསྐྱར་བ་དང་། ངེས་པ་ལྔ་ལྡན་མ་ཤེས་པས་སེམས་སྐྱེད་མགོ་བར།ཐེག་ཆེན་པར་ཁས་ལེན་པ་དང་། སྡོམ་པ་མི་བསྲུངས་ཞིང་ འདུལ་བ་མི་ཤེས་པར་མཁན་པོ་བྱེད་པ་རྣམས་བོད་རྒན་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ལུགས་ཡིན། འདི་རྣམས་དམ་པའི་ཆོས་དང་མི་མཐུན་ཞིང་།

Virupa is referred to, and some old Tibetans have created a non-Buddhist practice called "Pig-headed Attraction" (mutes kyi 'gugs byed phag mo ma). They claim this is a tantric dakini from the past. Additionally, they practice a non-Buddhist ritual called "Red Lion-headed Hundred Thousand" (mutes khri 'bum gyi dmar po seng ngo ma), which they say is a dakini summoning practice.

They teach the completion stage of the Mother Tantra (ma rgyud), claiming it is the "Lion-faced Wisdom Dakini" (ye shes kyi mkha' 'gro ma seng ge'i gdong pa) composed by Dampa Sangye of India. They also give beautiful names to dakinis, claiming they are wisdom deities.

Furthermore, they mix practices from the Action Tantra (bya ba'i rgyud) of Akshobhya with practices from the Yoga Tantra (rnal 'byor rgyud) of longevity. They take vows from anyone without receiving initiation from their own Vajra Master (rdo rje slob dpon). They claim to be Mahayana practitioners without knowing the Five Certainties (nges pa lnga). They act as abbots without keeping vows or knowing the Vinaya (dul ba). These are the religious practices of old Tibetans.་These practices are not in accord with the holy Dharma (dam pa'i chos).